Στα χρόνια που ακολούθησαν στο ιστορικό προσκήνιο εμφανίζεται ο Φίλιππος Β,΄ που παρά τα προβλήματα όρασης, που κάποιες πηγές αναφέρουν ότι είχε, κατάφερε να μεταβάλλει την Μακεδονία σε ισχυρό κράτος. Στα ρωμαϊκά χρόνια και στο Βυζάντιο γίνονται αναφορές στα ‘ άντρα’ - σπηλιές ή ερημικές τοποθεσίες σε δάση- που οι γονείς εναπόθεταν τα ανάπηρα αλλά και άλλα ανεπιθύμητα βρέφη, όταν οι ίδιοι δεν μπορούσαν να τα συντηρήσουν. Αφήνοντας τα έτσι στην τύχη του Θεού και αποφεύγοντας το βάρος της παιδοκτονίας.
Στα βυζαντινά χρόνια όμως είναι σαφείς οι επιρροές από την ελληνιστική σκέψη και την χριστιανική διδασκαλία. Ο Χριστός μιλάει με αγάπη για τους ανθρώπους με προβλήματα υγείας και στα θαύματα του, τους θεραπεύει. Στην παραβολή του τυφλού περιγράφεται η Βηθεσδά, η κολυμπήθρα του ελέους, όπου πλήθος τυφλών και ανάπηρων υπήρχαν γύρω της, περιμένοντας στωικά την στιγμή που ο άγγελος θα κατέβαινε για την θεραπεία τους. Στην παραβολή του παράλυτου, οι φίλοι του δεν διστάζουν να γκρεμίσουν την στέγη του σπιτιού που δίδασκε ο Χριστός, για να τον φέρουν κοντά Του. Εξάλλου όλοι οι άγιοι και οι πατέρες της εκκλησίας μιλούν για την ‘ευλογία’ της ασθένειας και της αναπηρίας, ως μέσο βελτίωσης του εαυτού μας.
Με αφορμή την επίδραση από τα παραπάνω και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το βυζαντινό ήταν ένα οικονομικά εύρωστο κράτος, οι βυζαντινοί προχώρησαν στην δημιουργία πολλών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, για την περίθαλψη και την φροντίδα ανθρώπων που δεν μπορούσαν να εργαστούν και να συντηρηθούν. Σε όλες τις μεγάλες πόλεις της βυζαντινής αυτοκρατορίας, αλλά και σε περιοχές που ήταν κοντά σε μοναστήρια, ιδρύονται ξενώνες .Ο Μέγας Βασίλειος, επίσκοπος Καισαρείας, δημιουργεί την περίφημη ‘Βασιλειάδα’ και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ξενώνες στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ιωάννης Κομνηνός ιδρύει ένα πρότυπο για την εποχή νοσηλευτικό κέντρο, την μονή Παντοκράτορος.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αναγνώστης"
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου