ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΜΕ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ 2

Στο σχολείο φαίνεται ότι είναι μικρότερη η ανοχή και η ενημέρωση από την πλευρά του εκπαιδευτικού συστήματος σε αντίθεση με τις περιπτώσεις δυσλεξίας με αποτέλεσμα κάποιες φορές το παιδί με υπερκινητικότητα να χαρακτηρίζεται ως καθυστερημένο, αργόστροφο ή κακομαθημένο. Τα παιδιά με δυσκολίες τόσο στο χώρο του σχολείου, όσο και κατά τη διάρκεια της μελέτης στο σπίτι χρειάζονται σαφείς οδηγίες για τις εργασίες τους, με δομημένο τρόπο διδασκαλίας και πολλές επαναλήψεις για εμπέδωση. Χρειάζεται δίπλα τους ένας εκπαιδευτικός και ένας γονιός που θα τα καθοδηγεί και θα τα εποπτεύει και όχι κάποιον που θα του προσφέρει έτοιμες λύσεις, γιατί αυτό μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει σε ένα παιδί χωρίς πρωτοβουλία και αυτενέργεια. Θετικό αποτέλεσμα έχουν και οι μικρές συμφωνίες και η θετική επιβράβευση από την πλευρά του ενήλικα, με την προϋπόθεση ότι θα είναι συνεπής στην τήρηση των υποσχέσεων του απέναντι στο παιδί. Οι φωνές, οι απειλές και οι τιμωρίες φέρνουν αντίθετο αποτέλεσμα και πρέπει να αποφεύγονται γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι για το γονιό να παραμείνει ήρεμος σε κάποιες συμπεριφορές του παιδιού του. Το παιδί με υπερκινητικότητα παρουσιάζει μια αυξημένη υπερευαισθησία, που σε συνδυασμό με την παρορμητικότητα και τον έντονο συναισθηματισμό που το διακρίνει, αλλά και τις συχνές αλλαγές στην διάθεσή του, το κάνει να αντιδράει πολύ αρνητικά στην κριτική και στις παρατηρήσεις. Για αυτό χρειάζονται προσεκτικοί χειρισμοί στην επιβολή περιορισμών και τιμωριών από τη μία, ενώ από την άλλη είναι απαραίτητη, πολύ περισσότερο από ότι σε ένα άλλο παιδί, η τήρηση ορίων και η ακολούθηση ενός καλά δομημένου χρονικά και λειτουργικά προγράμματος στο σπίτι, είτε αφορά τις εργασίες του σχολείου, είτε τις υποχρεώσεις του παιδιού γενικότερα.

Το παιδί με υπερκινητικότητα, όντας έξυπνο καταλαβαίνει τα προβλήματα του για αυτό καλό είναι κάποιος που έχει καλή συναισθηματική σχέση μαζί του να του εξηγήσει και να συζητήσει μαζί του τις δυσκολίες του. Γιατί με το πέρασμα του χρόνου αυτή η κινητική ανησυχία και τα μαθησιακά προβλήματα, μπορούν να δημιουργήσουν και αισθήματα ενοχής, χαμηλή αυτοεκτίμηση, άγχος και προβλήματα συμπεριφοράς που στην εφηβική ηλικία και στη διάρκεια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μπορεί να σχηματίσουν την εικόνα ενός παιδιού που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή των συμμαθητών του, είτε κάνοντας τον κλόουν μέσα στην τάξη, είτε κάνοντας πράξεις για τις οποίες κάποια στιγμή θα τιμωρηθεί. Επιπλέον η παρορμητικότητα του, η κακή κρίση και η υπερεκτίμηση των ικανοτήτων του σε κάποιους τομείς, μπορεί να το οδηγήσουν στην πρόκληση ατυχημάτων ή άλλων παραβατικών συμπεριφορών.

Στην ενήλικη ζωή μπορεί να παρουσιαστούν προβλήματα σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων, τόσο στα πλαίσια ενός γάμου όσο και σε αυτά των φιλικών σχέσεων, αφού συχνά ως ενήλικες είναι νευρικοί, θυμώνουν εύκολα, δείχνουν να μη μπορούν να διαχειριστούν τα συναισθήματα τους και δεν αντέχουν την κριτική και πολύ περισσότερο τη ματαίωση, τόσο στον συγγενικό όσο και στον εργασιακό τους χώρο. Από την άλλη έχοντας υψηλά επίπεδα ευαισθησίας κατανοούν την κυκλοθυμικότητα τους και τα προβλήματα που δημιουργούν στους άλλους, με αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα να αποκτούν δευτερογενή συναισθηματικά προβλήματα.

Όταν όμως η οικογένεια του παιδιού και το ίδιο μετά την έγκαιρη διάγνωση ενημερωθεί σωστά και εκπαιδευτεί με την κατάλληλη θεραπευτική προσέγγιση στη κατανόηση, βελτίωση και διαχείριση των δυσκολιών του, το παιδί με υπερκινητικότητα μπορεί να έχει πολύ καλές επιδόσεις στο σχολείο και μελλοντικά με την σωστή επιλογή επαγγέλματος, μπορεί να διοχετεύσει τα υψηλά επίπεδα ενέργειας με δημιουργικό τρόπο και να πετύχει επαγγελματικά, όπως έχει συμβεί πολλές φορές. Γιατί το παιδί με υπερκινητικότητα εκτός από δυσκολίες έχει και εξαιρετικά χαρίσματα που μπορεί να το οδηγήσουν σε ένα καλό μέλλον.

“Ο κόσμος μας δε χρειάζεται αυτούς που σκέφτονται σαν τους πολλούς,  αλλά αυτούς που σκέφτονται διαφορετικά.”


το άρθρο έχει δημοσιευτεί στον ' Αναγώστη' Αργολίδος