ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΝΘΟΥΣ

Για τις περισσότερες οικογένειες ο ερχομός ενός μωρού, συνοδεύεται από αισθήματα προσμονής και χαράς. Για κάποιες όμως, η γέννηση αυτή δεν φέρνει χαρά. Ο λόγος γίνεται για την περίπτωση που γεννιέται ή στην πορεία της ζωής του, διαγιγνώσκεται ένα παιδί με ειδικές ανάγκες ( και όχι ειδικές ικανότητες ), με προβλήματα δηλαδή υγείας τέτοια που δεν οδηγούν στον θάνατο του παιδιού αλλά λόγω των δυσκολιών, ανατρέπουν την μέχρι τότε, ζωή της οικογένειας. Το παιδί με ειδικές ανάγκες, έρχεται ξαφνικά, χωρίς κανείς να είναι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο. Οι γονείς μετά το πρώτο ισχυρό σοκ, βρίσκονται με ένα παιδί ‘‘ξένο’’, προς το προσδοκομενο.
Φεύγοντας από το νοσοκομείο, εάν κάποιος ειδικός δεν τους ενημερώσει, ουσιαστικά, βρίσκονται σε μια κατάσταση σύγχυσης για την διαταραχή του παιδιού τους. Περνώντας στο στάδιο του ‘‘ συμβολικού πένθους ΄΄ , θα πρέπει να θρηνήσουν για το όμορφο και έξυπνο παιδί που φαντάζονταν και τα ανεκπλήρωτα όνειρα για το μέλλον του.
Απέναντι σε μια επώδυνη πραγματικότητα, μπορεί να αρνηθούν την αξιοπιστία του γιατρού και της διάγνωσης. Σ’αυτό το στάδιο, κάποιοι ‘‘ειδικοί’’, θα προσπαθήσουν να τους δώσουν, σε αντιδιαστολή με τους κλασικούς θεραπευτές, την ψευδαίσθηση της ‘‘ θαυματουργής’’ θεραπείας. Μετά την άρνηση ,ακολουθεί ο θυμός ,η επιθετικότητα απέναντι στο γιατρό, στο θεό, την επιστήμη για την αδυναμία πρόληψης και θεραπείας της ασθένειας, οι ενοχές, το αίσθημα ευθύνης που αισθάνονται να τους βαραίνει και κυρίως την μητέρα, αφού αυτή κυοφορεί. Ιδιαίτερα όταν υπάρχει θέμα κληρονομικότητας από την πλευρά του γονέα, τότε ο γάμος μπορεί να μπει σε δοκιμασία. Έπειτα ακολουθεί η θλίψη, η απόγνωση, η ανησυχία για το μέλλον. Οι γονείς αισθάνονται σαν να βρίσκονται σε ένα ωκεανό, μόνοι τους, χωρίς στήριξη, ακούγοντας συχνά ,συγκρουόμενες απόψεις, από τους επιστήμονες, γεγονός που τους προκαλεί μεγαλύτερη σύγχυση.
Κατορθώνοντας να περάσουν τα προηγούμενα στάδια ,στην πορεία θα αρχίσουν να αναδιοργανώνονται,να προσαρμόζονται στην νέα πραγματικότητα και να αποδέχονται με την πάροδο του χρόνου, το παιδί σε μια πιο ρεαλιστική βάση. Ώστε να περάσουν στο επόμενο στάδιο της επιλογής των μελλοντικών χειρισμών και των κατάλληλων θεραπευτικών προσεγγίσεων, που πρέπει να γίνει σύντομα, στα πλαίσια μιας πρώιμης παρέμβασης.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αναγνώστης"